کار با ماسک در Aspose.PSD برای جاوا

بررسی مجموعه

بررسی مجموعه

در فایل‌های PSD ۳ نوع ماسک وجود دارد:
1. ماسک‌های Clipping
2. ماسک‌های Raster
3. ماسک‌های Vector

این مقاله همهٔ این سه نوع ماسک را پوشش می‌دهد.

** ماسک‌های Clipping **

ماسک‌های Clipping یکی از ویژگی‌های قدرتمند در طراحی گرافیکی و نرم‌افزارهای ویرایش تصویر هستند، به ویژه در جاوا. آنها کنترل دقیقی را بر روی قابلیت دیدن یک لایه بر اساس شکل و محتوای یک لایه دیگر فراهم می‌کنند. اصولاً یک ماسک‌های Clipping دید از یک لایه را به شکل لایه دیگری زیر آن محدود می‌کند.

برای اعمال یک ماسک‌های Clipping در جاوا، ابتدا باید دو لایه داشته باشید: لایه پایه و لایه‌ای که قصد دارید برش دهید. لایه پایه شکل یا منطقه‌ای را تعیین می‌کند که قابل مشاهده خواهد ماند، در حالی که لایه برای برش حاوی محتوایی است که با شکل لایه پایه هماهنگ خواهد شد.

وقتی که یک ماسک‌های Clipping در جاوا اعمال می‌شود، محتوای لایه برش‌خورده فقط در محدوده‌های لایه پایه قابل مشاهده است. هر محتوای خارج از این محدوده‌ها مخفی یا برش خورده خواهد شد.

ماسک‌های Clipping ویژگی‌های خاصی دارد زمانیکه اثراتی نظیر الگوها یا الگوها را بر روی مناطق خاص تصویر یا کار هنری اعمال می‌کنید، مفید است. با استفاده از یک ماسک‌های Clipping، می‌توانید اثر را به ناحیه مورد نظر محدود کنید بدون اثرگذاری بر بقیهٔ تصویر.

لطفاً برای روشن شدن بیشتر به مثال در پایان صفحه مراجعه کنید.

** ماسک‌های Raster **

ماسک‌های Raster در فایل‌های جاوا برای مدیریت دیدن ناحیه‌های خاص در یک لایه استفاده می‌شوند. برخلاف ماسک‌های برداری که از اشکال ریاضی برای تعریف نواحی ماسک استفاده می‌کنند، ماسک‌های Raster بر اطلاعات مبتنی بر پیکسل جهت تعیین نواحی قابل مشاهده یا عدم مشاهده وابسته هستند.

یک ماسک‌های Raster از یک تصویر خاکستری تشکیل شده که به یک لایه اعمال شده است. نواحی سفید ماسک نشاندهنده دیدی است، در حالی که نواحی سیاه بخش‌های پنهان را نمایان می‌کنند. سایه‌های خاکستری بین آن‌ها می‌تواند نواحی نیمه شفاف یا نیمه قابل دید ایجاد کند.

لطفاً برای درک بهتر به مثال در انتهای صفحه مراجعه کنید.

** ماسک‌های Vector **

ماسک‌های Vector در فایل‌های جاوا ابزارهای چند منظوره‌ای هستند که برای تعیین دیدن نواحی خاص در یک لایه بر اساس اشکال ریاضی استفاده می‌شوند. برخلاف ماسک‌های Raster که به اطلاعات مبتنی بر پیکسل وابسته هستند، ماسک‌های Vector از مسیرها و منحنی‌ها برای ایجاد نواحی مخفی یا قابل دید، صاف و قابل مقیاس استفاده می‌کنند.

به طور اساسی، یک ماسک‌های Vector از یک مسیری که به یک لایه اعمال شده است تشکیل شده است. شکل این مسیر تعیین کنندهٔ قسمت‌هایی از لایه است که قابل مشاهده هستند و قسمت‌هایی که پنهان هستند می‌باشد. با دستکاری در نقاط کنترل و منحنی‌های مسیر، می‌توان نواحی مخفی دقیق و پیچیده‌ای را ایجاد کرد.

لطفاً برای اطلاعات درباره اضافه کردن ماسک‌های برداری با استفاده از منابع به صفحه ماسک‌های برداری مراجعه کنید.

مثال